Άξιοι & Άξιες στον Αξιό

Τολμηρά αποδείχτηκαν τα 10 (+1 που ήρθε για ψυχολογική στήριξη) άτομα που ήρθαν στο σημερινό προκαθορισμένο ραντεβού για την εκδρομή στις εκβολές του Αξιού ποταμού.
 Ο καιρός δεν είχε και τις καλύτερες διαθέσεις τις πρωινές ώρες για να υλοποιηθεί η εκδρομή αλλά στο τέλος αποδείχτηκε πολύ καλός σύμμαχος μας. Η θερμοκρασία που επικρατούσε σε όλη σχεδόν την διαδρομή ήταν η ιδανική για ποδηλασία με ένα ελαφρά κόντρα αεράκι.

 Ξεκινήσαμε από τον Λευκό Πύργο και μέσω της παλαιάς εθνικής οδού βρεθήκαμεστην διασταύρωση του Καλοχωρίου, με το μόνο πρόβλημα τα νερά που υπήρχαν στον δρόμο μετά την πρωινή βροχή. Ακολουθώντας τον παράδρομο της Ε.Ο. Θεσσαλονίκης - Κατερίνης και των ανάλογων οδών βρεθήκαμε στην Χαλάστρα όπου είχαμε την συνάντηση μας με την βιολόγο - "ξεναγό" μας. Κατά την διαδρομή ενημερωθήκαμε το που καταλήγουν τα λύματα μας και έπειτα περάσαμε από την κωμόπολη της Σίνδου.

 Αφού πήραμε τις ανάλογες ανάσες μας στην Χαλάστρα ξεκινήσαμε για την περιήγηση μας στις εκβολές του Αξιού. Η διαδρομή ως ένα σημείο ήταν ασφάλτινη και δεν δυσκόλεψε κανέναν.
 Φτάνοντας στον κόλπο "Καβούρα", αφού έχοντας περάσει από τους ορυζώνες του Αξιού (η μεγαλύτερη παραγωγική περιοχή της Ελλάδος σε ρύζι), άρχιζε ο χωματόδρομος όπου δυσκόλεψε αρκετά την προσπάθεια μας, λόγω της βροχής που είχε πέσει τις πρωινές ώρες. Κάνοντας μία στάση στις καλύβες των μυδοκαλλιεργητων για τις απαραίτητες φωτογραφίες συνεχίσαμε μέχρι το εγκαταλελειμμένο πέτρινο κτίσμα.
 Λόγω του κάκκιστου δρόμου δεν ακολουθήσαμε την πορεία μας προς το "Δάνειο" αλλά κατευθυνθήκαμε προς το "Νησί της Αφροδίτης" και τον Φάρο του Πολεμικού Ναυτικού. Η διαδρομή ήταν δύσκολή όπου μερικές φορές χρειάστηκε να πάρουμε τα ποδήλατα στα χέρια μας αλλά το τοπίο μας αντάμειψε. Κατά την διάρκεια της διαδρομής είδαμε αρκετά είδη πουλιών όπως γεράκια, ερωδιούς, πελεκάνους , κορμοράνους και νερόκοτες όπου πολλοί από μας τους βλέπαμε για πρώτη ή δεύτερη φορά.

 Επίσης μοναδική καθιστά την διαδρομή το ότι βρεθήκαμε ανάμεσα στον Θερμαϊκό κόλπο και στην Αξιό ποταμό σε έναν δρόμο όχι φαρδύτερο από τα 5 μέτρα. Επίσης φαινόταν πάρα πολύ καθαρά το ακρωτήριο "Μεγάλο Καραμπουρνού" όπου βρίσκεται το Αγγελοχώρι.
Στην φωτογραφία αριστερά διακρίνεται αριστερά η ακτή του Θερμαικού κόλπου και δεξιά η όχθη ενός εκ των
"ποδιών" του δέλτα του Αξιού.
Στην δεξιά φωτογραφία σε πρώτο πλάνο βρίσκεται η παρέμβαση του ανθρώπου και η εξεικοίωση της νερόκοτας με αυτήν. Στο φόντο διακρίνεται το ακρωτήριο ¨Μεγάλο Καραμπουρνού" (ή αλλιώς "Μεγάλο Έμβολο").

 Φτάνοντας στο "Νησί της Αφροδίτης" μας περίμενε μία έκπληξη. Ένα άλογο κυκλοφορούσε ελεύθερο στην περιοχή μην επιτρέποντας μας να περπατήσουμε την ξύλινη γέφυρα της ταβέρνας. Αφού πραγματικά ευχαριστηθήκαμε τα θαλασσινά, τα τσίπουρα και τα συνοδευτικά πήραμε τον δρόμο της επιστροφής (χωρίς να δυσαρεστηθούμε με τον λογαριασμό)......

..... όπου αποδείχτηκε περισσότερο περιπετειώδης.
 Η πλημμυρίδα είχε αρχίζει να κάνει την εμφάνιση της και σε δύο σημεία το ποδήλατο δεν ήταν βουνού ή πόλης αλλά θαλάσσης. Επίσης αρκετές φορές ο δρόμος αποτελούνταν από πέτρες, βότσαλα και άλλα φερτά υλικά.
Ποδηλατώντας με χαλαρούς ρυθμούς συναντήσαμε και το τελευταίο ζώο όπου δεν βλέπουν συχνά οι άνθρωποι της πόλης. Ένα κοπάδι με πρόβατα. Αυτό ήταν το τελευταίο ζώο που σπανίζει ή καλύτερα δεν υπάρχει στις μεγαλουπόλεις.

 Φτάνοντας στην Χαλάστρα ένας καφές ήταν απαραίτητος για να ξεκουραστούμε από το δύσκολο μέρος της διαδρομής μας.
 Μαζί με την κούραση άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους το κρύο, το σκοτάδι και κάποιες ψιχάλες βροχής, οι οποίες και σταμάτησαν σχεδόν αμέσως.
 Αφού είχαμε όλοι προνοήσει για αυτές τις στιγμές βγάλαμε από τα σακίδια μας τα αδιάβροχα και τον υπόλοιπο εξοπλισμό και συνεχίσαμε τον δρόμο της επιστροφής. Το σκοτάδι δεν επηρέαζε τόσο την επιστροφή αλλά όχι και ο αντίθετος κρύος άνεμος. Με αρκετή προσοχή και πάντα από τους παράδρομους της Ε.Ο. Θεσσαλονίκης - Κατερίνης βρεθήκαμε στην διασταύρωση του Καλοχωρίου, όπου εκεί έκανε την εμφάνιση του πάλι το ψιχάλισμα το οποίο δεν ενοχλούσε την ποδηλασία μας όσο ο βρεγμένος δρόμος. Χωρίς απρόοπτα φτάσαμε στον Λευκό Πύργο ολοκληρώνοντας την βόλτα με συνολική 93 χιλιομέτρων και χρόνο επάνω στο ποδήλατο τις 6 ώρες.
 Το φλερτ με την βροχή που υπήρχε καθ' όλη την διαδρομή της επιστροφής κατέληξε σε ραντεβού, όπου ήταν συνεπέστατοι και οι δύο στον Λευκό Πύργο.

 Εντύπωση έκανε η συμπεριφορά των ζώων που θεωρούνται "άγρια" ή "επικύνδινα" και κάποια στιγμή πρέπει να αναιρεθεί αυτή η νοοτροπία. Το περιστατικό με το άλογο, όπου αποδείχτηκε ότι δεν ήταν "αδέσποτο", ήθελε απλά ηρεμία και όχι βιαστικές κινήσεις. Αν υπήρχαν αυτά τα δύο μπορούσες με ευκολία ακόμα και να το χαϊδέψεις. Επίσης ένα δεύτερο περιστατικό σε κάποια στάση μας πετάχτηκε ένας σκύλος-"φύλακας" όπου γάβγιζε μέχρι που κατάλαβε ότι δεν απειλούμε τα καθήκοντα του. Σε εκείνο το σημείο επίσης μπορούσες να το χαϊδέψεις και να το αφήσεις να σε μυρίσει, ακόμα και να σε γλύψει. Τα ζώα δεν είναι εχθροί μας αρκεί να υπάρχει ηρεμία και να καταλάβουν αμέσως ότι δεν υπάρχει απειλή. Φυσικά όπως όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τον ίδιο χαρακτήρα, έτσι και τα ζώα δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Προσοχή χρειάζεται και όχι φόβος.

 Αρκετοί σήμερα είχαν στις ρόδες τους πάνω από 100 χιλιόμετρα, αν υπολογιστούν και οι αποστάσεις που έγιναν από τα σπίτια τους μέχρι το σημείο συνάντησης, αλλά κανείς δεν γκρίνιαξε για την απόστασή ή για την κούραση. Σίγουρα συμβάλλουν οι καθημερινές μας βόλτες στην πόλη αλλά το κυριότερο είναι το κλίμα που επικρατεί στις Κυριακάτικες εκδρομές μας. Ελπίζουμε όλοι μας την Κυριακή να υπάρχει πρώτα υγεία και δεύτερον καλό καιρό, για την επόμενη μας εξόρμηση εκτός των τειχών της πόλης μας.