Σέιχ Σου - Καταφύγιο ΣΕΟ, Χορτιάτης

Μία μαγική ημέρα για όλους μας σήμερα!  Μετά από πολύ καιρό μία πραγματική εκδρομή, έστω κι αν δεν χρειάστηκε να πάρουμε ούτε αυτοκίνητο, ούτε λεωφορείο, ούτε πλοίο.  Μόνο τα ποδήλατά μας, και προορισμός μας το διπλανό μας (αλλά και τόσο μακρινό) βουνό που "χορταίνει τα μάτια των Θεσσαλονικέων".

Αναμνηστική φωτογραφία έξω από το Καταφύγιο

 
Προορισμός ήταν το Καταφύγιο του ΕΟΣ στο Χορτιάτη και  η διαδρομή η πλέον τετριμμένη:  από το χωριό του Χορτιάτη πήραμε τον κεντρικό δρόμο με την άσφαλτο για τις κεραίες και από 'κει στρίψαμε αριστερά για το Καταφύριο.

Η Πολύχρωμη Παρέα

Η παρέα μας μεγάλη και εκλεκτή: ο Θωμάς, ο Άγγελος, η Ζωή, ο Σταμούλης, ο Δημήτρης, η Πολυνίκη, ο Χρήστος, ο Δημήτρης, ο Christian, ο Vadim.  Υπήρχε και ένα ραντεβού μέσα στο χωρίο του Χορτιάτη για όσους δεν ήθελαν να βγάλουν τόσα χιλιόμετρα ορεινής ποδηλασίας, ώστε να ανεβούν μονάχα ως το Καταφύγιο. Τελικά, δεν τηρήθηκε αυτή η συνάντηση. Αντίθετα, ήρθαν με αυτοκίνητο και μας βρήκαν στο Καταφύγιο ο Γιώργος, η Ελπίδα και η Λία, για να μεγαλώσουν την παρέα μας και να ζεστάνουν ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα.

Διαδρομή

Ξεκινήσαμε από τη Γέφυρα της Περραιβού (λίγο αργά είναι η αλήθεια, αλλά ακόμα χειμώνας είναι, θέλαμε τη ζέστη της ημέρας), προσπεράσαμε τη γνωστή πλέον Βάρκα του Βουνού, βγήκαμε στο δρόμο του Πανοράματος-Χορτιάτη, συνεχίσαμε για το Χωριό και από 'κει για τις κεραίες, από τον κεντρικό δρόμο της ασφάλτου.  Στο τέλος ήταν το καλύτερο.  Μετά τις κεραίες στρίψαμε αριστερά στο χωματόδρομο που οδηγεί από το κεντρικό δρόμο και το πάρκινγκ στο Καταφύγιο.  Προς μεγάλη μας έκπληξη και χαρά, ο δρόμος αυτός ήταν όλος  καλυμμένος με χιόνια!  Και μάλιστα σε μερικά σημεία, με χιόνι μαλακό και φρέσκο.

"Ατύχημα" στο χιόνι

Για πολλούς από μας η ποδηλασία πάνω στο χιόνι είναι κάτι το άγνωστο.  Έτσι ήταν και για μένα, αλλά ευτύχησα να έχω καλό και έμπειρο οδηγό στο σημείο αυτό.  Μετά από μερικές (εντάξει, περισσότερες ήταν) βουτιές, βρήκαμε τον τρόπο και το ρυθμό κίνησης πάνω στο χιόνι και το κατευχαριστηθήκαμε! Ειδικά αν το χιόνι είναι μαλακό και δεν έχει πατηθεί από αυτοκίνητο ή να έχει παγώσει, τολμώ να πω ότι η ποδηλασία πάνω σε χιόνι είναι καλύτερη και από το χώμα! Δεν λείψαν και τα απρόοπτα! 

Η Ελπίδα παρέμεινε "ζεστή"

Δυστυχώς, λόγω της μικρής διάρκειας της ημέρας (χειμώνας, γαρ!), έπρεπε να εγκαταλείψουμε το ζεστό και φιλόξενο καταφύγιο αρκετά νωρίς.  Η επιστροφή ήταν μαγεία μέχρι το σημείο που βγήκαμε στις κεραίες. Είχαμε πάλι τα χιόνια για να παίζουμε, κανένα αυτοκίνητο να μας ενοχλεί (είχαν είτε κολλήσει είτε απογοητευτεί από τη δυσκολία της διαδρομής) και, γενικά, ζήσαμε την ορεινή ποδηλασία από άλλη πλευρά. Μέχρι τις κεραίες μάς συνοδεύσανε με τα πόδια τα παιδιά που ήρθαν με το αυτοκίνητο. Ήταν μια καλή ευκαιρία για χιονοπόλεμο, για τους λάτρεις τους αθλήματος. Από τις κεραίες, όμως, και μετά, βγήκαμε στην Άνοιξη!  Εξαφανίστηκαν τα χιόνια, είχαμε έναν ήλιο με δόντια που όσο καλά ντυμένοι και να ήμασταν μας πάγωνε ολόκληρους. Η κατηφόρα μεγάλη, ατελείωτη και βαρετή, αφού ήταν εξ' ολοκλήρου σε άσφαλτο. Αυτά, μέχρι να φτάσουμε στην Εξοχή, όπου και στρίψαμε αριστερά στο χωματόδρομο και ξαναμπήκαμε στο αγαπημένο μας Σέιχ Σου! Τα υπόλοιπα γνωστά...

Καταφύγιο

Χαρούμενη ΠολυΝίκη

Φτάσαμε αρκετά γρήγορα στο Καταφύγιο. Αξίζει να σημειωθεί, στο σημείο αυτό, η ηρωική προσπάθεια της Πολυνίκης. Πολύ γρήγορα η ομάδα που ξεκίνησε από την Περραιβού χωρίστηκε στα δύο. Λίγο η ωραία αλλά μικρή ημέρα, λίγο ο γρήγορος ρυθμός που επέβαλλε η δυνατή ομάδα, λίγο το ακατάλληλο ποδήλατο της Πολύνικης, αρκετά γρήγορα βρέθηκε η τελευταία μαζί με το Χρήστο να είναι αρκετά πίσω από την κυρίως ομάδα. Παρόλα αυτά, η Πολυνίκη (με το ακατάλληλο ποδήλατο, επαναλαμβάνω!) δεν το έβαλε κάτω. Με πείσμα και υπομονή, έβαλε κάτω το κεφάλι και σιγά σιγά κατάπινε χιλιόμετρα και ανηφόρα! Όταν έφτασε στο Καταφύγιο, την υποδέχτηκαν όλοι με επιφωνήματα χαράς και επιδοκιμασίας, αλλά και όντες άφωνοι από το κατόρθωμά της. Αργότερα μάθαμε οι αρχάριοι του βουνού, ότι με τέτοιο ποδήλατο δεν ανεβαίνει κανένας ως το Χορτιάτη. Όμως ο αργός ρυθμός της και το πείσμα της την οδήγησαν στην παρέα και τη ζεστασιά. Δεν υπάρχουν δύσκολες διαδρομές, μόνο γρήγορος ρυθμός. Γι' αυτό, ας μην αποθαρρύνεται κανένας αρχάριος ποδηλάτης να δοκιμάσει μερικές πεταλιές στην ανηφόρα.

Στο Καταφύγιο είχαμε την ευκαιρία να στεγνώσουμε τα ρούχα μας, να πλυθούμε και, φυσικά, να φάμε εξαίσια φασουλάδα μετά τον απαραίτητων συνοδευτικών (ελιές, τουρσί, αλμυρά), και, φυσικά, να ζεσταθούμε με το απαραίτητο τσίπουρο που επιτάσσει η περίσταση! Καφεδάκι μπροστά στο αναμμένο τζάκι, συζήτηση στους πάγκους, ευχάριστο και καλό κλίμα.

Κάτι άλλο, ακόμα πιο ευχάριστο για πολλούς από εμάς, ήταν η παρουσία αρκετού κόσμου στο Καταφύγιο. Μόλις μία ώρα από το αστικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης, το Καταφύγιο του Χορτιάτη είναι ένας πολύ καλός προορισμός για όποιον επιθυμεί να κάνει μία σύντομη ορειβασία, ορεινή ποδηλασία, αλλά και μία απλή εκδρομή με το αυτοκίνητο. Αυτό πράξανε και οι φίλοι μας που δεν προτίμησαν το ποδήλατο για να έρθουν να μας βρουν. Μπορεί να ήμαστε ποδηλάτες, αλλά πρώτα απ' όλα μας ενδιαφέρει η παρέα και οι άνθρωποι γύρω μας. Αυτό, δε, που εντυπωσίασε όλη την παρέα ήταν 2-3 οικογένειες, που μαζί με τα παιδιά τους εξορμήσαν στα χιόνια του βουνού. Από μικρά αυτά τα τυχερά παιδιά γνωρίζουν τις κρυμμένες γωνιές της πόλης τους, δεν φοβούνται το βουνό και ξέρουν πού και πώς να περάσουν καλά στο μέλλον!

Τέλος, να σημειώσω και τη συμμετοχή των αλλοδαπών φίλων μας: ο "Τρελλός Γαλάτης" και η "Ρώσικη Αρκούδα", και οι δυο τους δυνατοί και καλοί ποδήλατες, ευχάριστη παρέα και καλά παιδιά. Και, φυσικά, δυνατοί και στο ποτό και στο τσίπουρο! Κρίμα που δεν είχαμε πολύ ώρα μπροστά μας για να τεστάρουμε τις δυνάμεις τους! Μας χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός, να είναι η πολύχρωμη παρέα μας και πολυεθνική. Με άλλα λόγια, να αποτελεί χώρο συνάντησης και φιλοξενίας των απανταχού φίλων μας, που για κάποια στιγμή της ζωής τους βρέθηκαν στην πόλη μας. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι φιλόξενη δεν είναι μία πόλη με τα ντουβάρια της, αλλά οι άνθρωποί της. Εμείς, δε, ήμαστε πάντα έτοιμοι να γνωρίσουμε καινούργιους ανθρώπους και πάντα χαρούμενοι με την παρέα και τη συντροφιά τους.

Όποιος επιθυμεί, μπορεί να δει όλες τις φωτογραφίες από την εκδρομή σ' αυτό το link. Δυστυχώς, όλες οι φωτογραφίες είναι από την άφιξή μας και μετά στο Καταφύγιο. Δύσκολα μπορεί να πιστέψει κάποιος ότι ξεκινήσαμε με ήλιο, φτάσαμε στα χιόνια και στην ομίχλη και ξαναεπιστρέψαμε στον καλό, αλλά κρύο, ήλιο. Ευτυχώς που υπάρχουν και φωτογραφίες, γιατί μόνο τα ποδήλατα και τα ρούχα μας μαρτυρούσαν την ύπαρξη χιονιού στην άλλη μεριά του Χορτιάτη. Αυτή που δεν "χορταίνουν ΟΛΟΙ οι Θεσσαλονικείς"...