Το πρώτο μπάνιο της χρόνιας είναι γεγονός! Και φυσικά προτιμήσαμε να πάμε στην παραλία με τα ποδήλατά μας! Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να βρείτε σ' αυτό το σετάκι που ετοίμαστε ο επίσημος φωτογράφος της παρέας μας. Αν υπάρχουν κι άλλες διαθέσιμες φωτογραφίες, ενημερώστε μας, ώστε να τις δούμε κι εμείς!
Η παρέα μικρή, αλλά καλή: η Φωτεινή (αρχηγός-υπεύθυνη της εκδρομής), ο Λευτέρης, ο Βασίλης (επίσημος φωτογράφος), ο Κώστας, ο Δημήτρης, ο Γιώργος, ο Χρήστος. Στην παραλία κατέφθασαν ως υποστήριξη και ενίσχυση της παρέας και η Νένα, η Μαρία και η Μαρία, ο Στέλιος και ο Μάρκος. Τέλος, κατά το μεσημεράκι, εμφανίστηκε από το πουθενά και απροειδοποίητα ο Πάνος. Μεγάλη κι ευχάριστη έκπληξη!
Γενικά περάσαμε καλά. Ένα, όμως, δυσάρεστο περιστατικό μάς αναστάτωσε και μάς στεναχώρησε αρκετά: ο Λευτέρης τραυματίστηκε στο πόδι κατά τη διάρκεια μίας σφοδρής ρακετομαχίας. Ευτυχώς, αποδείχτηκε ότι ο τραυματισμός δεν ήταν πολύ σοβαρός, παρόλα αυτά θα πρέπει να ξεκουράσει το πόδι του για τουλάχιστον 1 μήνα. Δηλαδή, ξάπλα πολύ και πατερίτσες. Και όλα αυτά στις αρχές του καλοκαιριού. Εμείς, βέβαια, έχουμε πάντα τις σκέψεις μας σ' αυτόν και του στέλνουμε τις θερμότερες ευχές για γρήγορη ανάρρωση και τον περιμένουμε και πάλι σύντομα κοντά μας. Άλλωστε, ο Λευτέρης είναι αξιόμαχο και σημαντικό στέλεχος της παρέας μας.
Διαδρομή
Η διαδρομή είναι λίγο πολύ γνωστή και τετριμμένη. Όποιος θέλει να τη δει στο χάρτη, μπορεί να κάνει κλικ εδώ.
Ξεκινήσαμε λίγο μετά τις 9:00 από το Μέγαρο Μουσικής, στην Ν. Παραλία, 5 νοματαίοι. Ακολουθώντας τη Σοφούλη και την παραλιακή οδό της Αρετσού, φτάσαμε μετά από λίγο στο Μαϊάμι της Κρήνης. Στο σημείο αυτό, συναντήσαμε τη Νένα με το αυτοκίνητό της (των γονιών της, όπως λέει η ίδια), στο οποίο και φορτώσαμε ομπρέλες, ψυγεία και άλλα βαριά αντίκειμενα. Ενωθήκαμε επίσης και με τους Λευτέρη και Βασίλη, οι οποίοι μας συνάντησαν στην Καλαμαριά.
Από 'κει και κατά τις 9:45 συνεχίσαμε την πορεία μας προς την Επανωμή. Πορεία προς το Lidl της Κρήνης και έξοδος στην Εθνική Οδό Θεσσαλονίκης-Μηχανιώνας. Ακολουθήσαμε την εθνική οδό και στο φανάρι για Πλαγιάρι στρίψαμε αριστερά, ξεκινώντας τη "μεγάλη ανάβαση".
Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω το εξής για την ανηφόρα του Πλαγιαρίου. Όλοι εμείς που την ανεβήκαμε για πρώτη φορά είχαμε ακούσει διάφορα και φανταζόμασταν τα χειρότερα για την ανηφόρα αυτή. Κι όμως, την ανεβήκαμε πολύ εύκολα, με την κίνηση των αυτοκινήτων να μας ενοχλεί ελάχιστα και τον ήλιο πάνω απ' τα κεφάλια μας να μην είναι ακόμα αβάσταχτος. Ο καένας τράβηξε το ρυθμό του, οι πιο πολλοί πηγαίναμε αργά, μερικοί κατεβήκαν κιόλας από τα ποδήλατα και συνέχισαν για λίγα μέτρα περπατώντας. Πάντως μέσα σε 20' ήμασταν όλοι μαζεμένοι στην κεντρική πλατεία του Πλαγαρίου για ανασύνταξη κι εφοδιασμό εκ νέου σε νερά. Ως κατακλείδει της σημειώσεως: και οι νέοι ακόμη ποδηλάτες δεν πρέπει να φοβούνται τις ανηφόρες και ειδικά αυτήν του Πλαγιαρίου!
Μετά το Πλαγιάρι τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα: συγκροτημένοι ξανά ως ομάδα, συνεχίσαμε για Επανωμή, όπου συναντήσαμε ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα, που θύμιζε περισσότερο Εγνατία παρά ένα ήσυχο χωριό. Από 'κει στρίψαμε για Ποταμό και μετά από λίγο βρισκόμασταν μπροστά από τα beach bar της περιοχής.
Χρόνος προσέλευσης κατά τις 12:00, δηλαδή μας πήρε περίπου στις 3 ώρες για να διανύσουμε μία απόσταση περί των 30 km. Οι ρυθμοί ήταν φυσικά χαλαροί και γι' αυτό φτάσαμε όλοι ξεκούραστοι και έτοιμοι να τα δώσουμε όλα στη θάλασσα!
Παραλία
Η μέρα μας στην παραλία είχε λίγο από όλα: ρακέτες, βόλεϋ, μπάνιο, ηλιοθεραπεία, περπάτημα, μπύρες, φαγητό! Μάλιστα, η αρχηγός της παρέας μας κέρασε και από την πίτα που ετοίμαστε εσπευσμένα το προηγούμενο μόλις βράδυ!
Μετά από λίγο ήρθαν με το αυτοκίνητο, στην αρχή ο Στέλιος με το Μάρκο, και κατόπιν η Νένα με τις Μαρίες. Κατά το μεσημέρι εμφανίστηκε και ο Φάντης-Μπαστούνης, ο Πάνος. Δυστυχώς, μεσολάβησε ο τραυματισμός του Λευτέρη, ο οποίος αποχώρησε μετά του ποδηλάτου του με το Στέλιο και το Μάρκο.
Η θάλασσα, δυστυχώς, παγωμένη! Μόνο ένας, η Φωτεινή, τη βρήκε ικανοποιητική και έμεινε μέσα όλο το απόγευμα. Οι υπόλοιποι, απλά βουτήξαμε για να βγούμε από την υποχρέωση! Αν και πεντακάθαρη και ήρεμη, παρόλα αυτά ήταν τόσο κρύα που δεν μπορέσαμε να την ευχαριστηθούμε όσο θέλαμε. Δεν πειράζει, όμως, την επόμενη φορά...
Επιστροφή
Δεν χειάζεται να πούμε πολλά για την επιστροφή. Περιπού τον ίδιο δρόμο κάναμε, ξεκινώντας κατά τις 18:15 (με βαριά καρδιά κι ενόσω ο ήλιος μας προκαλούσε να συνεχίσουμε τη μέρα μας στην παραλία) και μετά από επίσης χαλαρή βόλτα, καταλήξαμε στο Μέγαρο Μουσικής κατά τις 21:00.
Στα αξιοσημείωτα της επιστροφής συγκαταλέγεται και η στάση που κάναμε (για ανεξήγητους κατά τα άλλα λόγους) στην πλατεία και πάλι του Πλαγιαρίου. Αυτή τη φορά σταματήσαμε για να γευτούμε ένα δροσερό παγωτάκι! Το clue φυσικά της ημέρας ήταν ο γάμος που γινόταν ακριβώς δίπλα μας και αφήσαμε αραγμένα τα 6 ποδήλατα ανάμεσα στους καλεσμένους της τελετής! Για την ακρίβεια, βέβαια, εμείς ήμασταν οι ακάλεστοι καλεσμένοι του γάμου, αλλά παράπονα δεν ακούσαμε! Για την ιστορία, η νύφη για άλλη μια φορά άργησε να εμφανιστεί στην εκκλησία! Εμείς δεν μπορούσαμε να περιμένουμε τόσο πολύ...
Η παρέα μικρή, αλλά καλή: η Φωτεινή (αρχηγός-υπεύθυνη της εκδρομής), ο Λευτέρης, ο Βασίλης (επίσημος φωτογράφος), ο Κώστας, ο Δημήτρης, ο Γιώργος, ο Χρήστος. Στην παραλία κατέφθασαν ως υποστήριξη και ενίσχυση της παρέας και η Νένα, η Μαρία και η Μαρία, ο Στέλιος και ο Μάρκος. Τέλος, κατά το μεσημεράκι, εμφανίστηκε από το πουθενά και απροειδοποίητα ο Πάνος. Μεγάλη κι ευχάριστη έκπληξη!
Γενικά περάσαμε καλά. Ένα, όμως, δυσάρεστο περιστατικό μάς αναστάτωσε και μάς στεναχώρησε αρκετά: ο Λευτέρης τραυματίστηκε στο πόδι κατά τη διάρκεια μίας σφοδρής ρακετομαχίας. Ευτυχώς, αποδείχτηκε ότι ο τραυματισμός δεν ήταν πολύ σοβαρός, παρόλα αυτά θα πρέπει να ξεκουράσει το πόδι του για τουλάχιστον 1 μήνα. Δηλαδή, ξάπλα πολύ και πατερίτσες. Και όλα αυτά στις αρχές του καλοκαιριού. Εμείς, βέβαια, έχουμε πάντα τις σκέψεις μας σ' αυτόν και του στέλνουμε τις θερμότερες ευχές για γρήγορη ανάρρωση και τον περιμένουμε και πάλι σύντομα κοντά μας. Άλλωστε, ο Λευτέρης είναι αξιόμαχο και σημαντικό στέλεχος της παρέας μας.
Διαδρομή
Η διαδρομή είναι λίγο πολύ γνωστή και τετριμμένη. Όποιος θέλει να τη δει στο χάρτη, μπορεί να κάνει κλικ εδώ.
Ξεκινήσαμε λίγο μετά τις 9:00 από το Μέγαρο Μουσικής, στην Ν. Παραλία, 5 νοματαίοι. Ακολουθώντας τη Σοφούλη και την παραλιακή οδό της Αρετσού, φτάσαμε μετά από λίγο στο Μαϊάμι της Κρήνης. Στο σημείο αυτό, συναντήσαμε τη Νένα με το αυτοκίνητό της (των γονιών της, όπως λέει η ίδια), στο οποίο και φορτώσαμε ομπρέλες, ψυγεία και άλλα βαριά αντίκειμενα. Ενωθήκαμε επίσης και με τους Λευτέρη και Βασίλη, οι οποίοι μας συνάντησαν στην Καλαμαριά.
Από 'κει και κατά τις 9:45 συνεχίσαμε την πορεία μας προς την Επανωμή. Πορεία προς το Lidl της Κρήνης και έξοδος στην Εθνική Οδό Θεσσαλονίκης-Μηχανιώνας. Ακολουθήσαμε την εθνική οδό και στο φανάρι για Πλαγιάρι στρίψαμε αριστερά, ξεκινώντας τη "μεγάλη ανάβαση".
Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω το εξής για την ανηφόρα του Πλαγιαρίου. Όλοι εμείς που την ανεβήκαμε για πρώτη φορά είχαμε ακούσει διάφορα και φανταζόμασταν τα χειρότερα για την ανηφόρα αυτή. Κι όμως, την ανεβήκαμε πολύ εύκολα, με την κίνηση των αυτοκινήτων να μας ενοχλεί ελάχιστα και τον ήλιο πάνω απ' τα κεφάλια μας να μην είναι ακόμα αβάσταχτος. Ο καένας τράβηξε το ρυθμό του, οι πιο πολλοί πηγαίναμε αργά, μερικοί κατεβήκαν κιόλας από τα ποδήλατα και συνέχισαν για λίγα μέτρα περπατώντας. Πάντως μέσα σε 20' ήμασταν όλοι μαζεμένοι στην κεντρική πλατεία του Πλαγαρίου για ανασύνταξη κι εφοδιασμό εκ νέου σε νερά. Ως κατακλείδει της σημειώσεως: και οι νέοι ακόμη ποδηλάτες δεν πρέπει να φοβούνται τις ανηφόρες και ειδικά αυτήν του Πλαγιαρίου!
Μετά το Πλαγιάρι τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα: συγκροτημένοι ξανά ως ομάδα, συνεχίσαμε για Επανωμή, όπου συναντήσαμε ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα, που θύμιζε περισσότερο Εγνατία παρά ένα ήσυχο χωριό. Από 'κει στρίψαμε για Ποταμό και μετά από λίγο βρισκόμασταν μπροστά από τα beach bar της περιοχής.
Χρόνος προσέλευσης κατά τις 12:00, δηλαδή μας πήρε περίπου στις 3 ώρες για να διανύσουμε μία απόσταση περί των 30 km. Οι ρυθμοί ήταν φυσικά χαλαροί και γι' αυτό φτάσαμε όλοι ξεκούραστοι και έτοιμοι να τα δώσουμε όλα στη θάλασσα!
Παραλία
Η μέρα μας στην παραλία είχε λίγο από όλα: ρακέτες, βόλεϋ, μπάνιο, ηλιοθεραπεία, περπάτημα, μπύρες, φαγητό! Μάλιστα, η αρχηγός της παρέας μας κέρασε και από την πίτα που ετοίμαστε εσπευσμένα το προηγούμενο μόλις βράδυ!
Μετά από λίγο ήρθαν με το αυτοκίνητο, στην αρχή ο Στέλιος με το Μάρκο, και κατόπιν η Νένα με τις Μαρίες. Κατά το μεσημέρι εμφανίστηκε και ο Φάντης-Μπαστούνης, ο Πάνος. Δυστυχώς, μεσολάβησε ο τραυματισμός του Λευτέρη, ο οποίος αποχώρησε μετά του ποδηλάτου του με το Στέλιο και το Μάρκο.
Η θάλασσα, δυστυχώς, παγωμένη! Μόνο ένας, η Φωτεινή, τη βρήκε ικανοποιητική και έμεινε μέσα όλο το απόγευμα. Οι υπόλοιποι, απλά βουτήξαμε για να βγούμε από την υποχρέωση! Αν και πεντακάθαρη και ήρεμη, παρόλα αυτά ήταν τόσο κρύα που δεν μπορέσαμε να την ευχαριστηθούμε όσο θέλαμε. Δεν πειράζει, όμως, την επόμενη φορά...
Επιστροφή
Δεν χειάζεται να πούμε πολλά για την επιστροφή. Περιπού τον ίδιο δρόμο κάναμε, ξεκινώντας κατά τις 18:15 (με βαριά καρδιά κι ενόσω ο ήλιος μας προκαλούσε να συνεχίσουμε τη μέρα μας στην παραλία) και μετά από επίσης χαλαρή βόλτα, καταλήξαμε στο Μέγαρο Μουσικής κατά τις 21:00.
Στα αξιοσημείωτα της επιστροφής συγκαταλέγεται και η στάση που κάναμε (για ανεξήγητους κατά τα άλλα λόγους) στην πλατεία και πάλι του Πλαγιαρίου. Αυτή τη φορά σταματήσαμε για να γευτούμε ένα δροσερό παγωτάκι! Το clue φυσικά της ημέρας ήταν ο γάμος που γινόταν ακριβώς δίπλα μας και αφήσαμε αραγμένα τα 6 ποδήλατα ανάμεσα στους καλεσμένους της τελετής! Για την ακρίβεια, βέβαια, εμείς ήμασταν οι ακάλεστοι καλεσμένοι του γάμου, αλλά παράπονα δεν ακούσαμε! Για την ιστορία, η νύφη για άλλη μια φορά άργησε να εμφανιστεί στην εκκλησία! Εμείς δεν μπορούσαμε να περιμένουμε τόσο πολύ...
πολύ καλή η περιγραφή σου Χρήστο!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο έχεις!
Πολλά πολλά like Χρηστάρα μου !! Το Φάντης - Μπαστούνης το κρατάω σαν nickname για τον Πάνο Happinow :))))
ΑπάντησηΔιαγραφή